Pejzaż dzienny

zmartwychstaję by umrzeć
dumnie jak wschód
a on, jak róża czerwona
cały w namiętne pocałunki
na polanie twoich ust

lecz róża - ma miła, kwiatów królowa
milczy do siebie - uśpiona
zaszepcz czule promyku słońca
może otworzy płatki
wargi złoży w pocałunek!
………………& #8230;……………&# 8230;
więc
szepcę Ci czule…
………………& #8230;……………&# 8230;…
wschód umiera, już południe...
ja żyję jeszcze, niezaspokojony
ukryty pod błękitem nieba
żyję jeszcze, rozmarzony
pod dachem smukłych dłoni
ulany z tanecznych rąk

lecz wiatr nie koi nieba
- nie płyną słoneczne słowa.....
oblicze się chmurzy czarno
raniąc ziemię deszczem łez
………………& #8230;……………&# 8230;…
więc
mówię Ci słonecznie.
………………& #8230;……………&# 8230;…
gdzieś w tobie dolina zielona
a tam noc, rzeka,
ognisko i strawa
gdzieś w tobie dolina niezwykła
świat zmienny jak tęcza
moja noc, ukojenie

Dnia nadszedł już koniec
Taka to śmierć mała - rozstanie
i dzień smutno krwawi spod powiek
Ty nie wiesz jakie to cierpienie!
zamilkła spisz już
Otuloną ciszą zachodu
………………& #8230;……………&# 8230;…
więc Ja
krzyczę na rozstanie!!!
....................................
usłysz moje wołanie:
... jutro też będzie dzień...!!

mojemu kochanie......

autor

Nibyktoś

Napisany: 2004-12-09 Dodano: 2004-12-09 00:30:52

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie