Rozmowa

ciało w telewizji
pyta czy pokochasz

oczyma
odpowiadasz
rozszerzonymi po twarzach
wodzisz to wzdłuż i wszerz
wśród blizn
zbłekitnieje może niebem
krew

oczy zamykasz
lecz dalej mówisz dłóńmi
z kamienia tańczysz po ciele
od mórz rozpadlin
po szczyty gór
współczucie umrze pod dotykiem
to wszysto - lęk

na końcu ustami
bo choć żółć na wargach
rzeżący pocałunek
nie rani
- i on dobry
na pożegnanie

rozmawiasz codzień ze śmiercią
jej głos taki oczywisty
odpowiada zewsząd
ideał - 21 wiek

autor

Nibyktoś

Napisany: 2004-12-14 Dodano: 2004-12-15 23:09:03

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie