Pętla

płatki śniegu rozmywają się pośród słów
wzniosłych,
nie znaczą dla nas nic,
obserwuje ciebie choć twój widok
przypomina cały mój smutek,
a zima nadla otula spojrzenia głebię,
odkrywam siebie mimo krzywd
zapisanych w sercu,
bez przeszkód zakładam pętli na szyję,
głos szatana podszeptuje powody,
chce zawrócić,
lecz coś pcha mnie w sidła nienawiści,
krzesło się samo przewraca...

autor

Ulla

Napisany: 2008-02-27 Dodano: 2008-02-27 13:36:47

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie