Piękna Jesień

Pohmurne niebo przysłaniające słońce,
Cisza otulająca polanę,
Roślinność targana przez podmuchy wiejące,
A dźwięki ich liści do okopu zabrane,

Nieznane postacie przylegają do ziemi,
Wyczekują spotkania z losem,
Nie dostrzegają uroku jesieni,
Która ich woła tak pięknym głosem,

Liści co złotą barwę mają,
Słońce zza chmur wychodzi,
Barwy bogactwa się odsłaniają,
Może ono jeszcze przeszkodzi,

Kolory nietypowe odkryło słońce,
Inaczej patrzeć teraz na polanę,
Gdy z lasu napłyneły kule wiejące,
A oddziały zostały z okopów zabrane,

"Prędko wstawać z tej ziemi,
Pogódźcie się ze swym losem,
Teraz albo nigdy, wygramy tej jesieni",
Ruszyli żołnierze za donośnym głosem,

Ludzie co odwagę w sercu mają,
Kiedy z lasu wróg wychodzi,
Najgorsze instynkty się odsłaniają,
Czy strach im teraz przeszkodzi?

To smutne kiedy zachodzi słońce,
A mrok oplata polanę,
Ustały podmuchy wiejące,
A dowódcy wartości zostały zabrane,

Bo teraz on tu leży w ziemi,
Ten co innych kierował losem,
Podziwia piękno jesieni,
Woła do przeciwnika donośnym głosem,

Ręce w górze już mają,
Rozkazał "niech każdy wychodzi",
Ciała poległych się odsłaniają,
Brak honoru mu nie przeszkodził.

autor

Bednarek

Dodano: 2012-01-29 02:33:49

Ten wiersz przeczytano 744 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie