O pięknej Wenus

rozwarstwiona głębia
z bielą od środka
w przezroczystym zarysie
postać uwydatnia
spinają sie fale aż pod kontury
głaszczą wąską kibić
spływajacą sztormem

z ciała dziewiczego
spływają złote dotyki
spietrzone alabastrowym blaskiem
szepcze ocean oddzielajac postać
dzwiękiem nienamalowanej ciszy

kołysałaś stopy
w podwodnych grotach
tanczyłaś wirowalaś w kroplach
unieś się na brzegach harfy,
płyń Afrodyto
zabierz wiatr morski,
nieś swe piękno

piękno zamknięte
w srebrnobiałej muszli
jak fresk przecudny,
posąg marmurowy
mityczna Kameno błądź po oceanie
po wieczność szukaj
skrzydlatych cherubinków...

autor

Lukrecja Borgia

Dodano: 2006-10-12 17:00:12

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie