Piękno i smutek
Wieczór stawał się
Coraz chłodniejszy
Mrok szybko gęstniał
Ciemności pochłaniały
Resztki dnia.
Noc stała się piękna
Granatowe niebo
Usiane gwiazdami
Wielki krąg księżyca
Zawieszony nad ogrodem.
Zapach piwonii, róż
i jaśminu uderzał
Do głowy
Ciemne pasma cieni
Przypominały barwę
W jej sercu.
Tessa50
autor
Tessa50
Dodano: 2015-10-21 11:13:20
Ten wiersz przeczytano 1534 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Piekno przyrody czesto zagoni smutek do kacika serca
aby nie zawladnal dusza...ladnie wplotlas milosc w
letnie klimaty
Ociepliłaś klimat, jesieni. Zapachniało latem jak
pisze, Stella.pozdrawiam serdecznie:)))
Ładnie Teresko, powiem tyle, że smutek z czasem minie
a piękno pozostanie ilekroć do wspomnień wrócimy.
Miłego dnia :))
Zapachnialo latem :)
Pozdrawiam, Tessa :)