Piękno życia
Skrzyżowane ręce na piersi
w zachwycie
że słońce, że wiatr,
że zieleń tak bliska nadziei
Boże, jak piekny jest świat!
Chcę żyć
gonić za sercem
umykać z nim w nieznane
chcę patrzeć
jak słońce tuli chmury
chcę tak! Nie inaczej
Więc łzę ocieram
po raz ostatni
drżące zaciskam usta,
patrzę i uśmiecham się
dłoń moja nie jest pusta
Komentarze (10)
piękno życia w Twoim wierszu ma dodatkowy walor -
młodzieńczy entuzjazm.pozdrawiam
Przypomniał się włoski film "Kocham życie" :)..Plus za
podejście :).. M.
Dłoń pusta Twoja nie pozostanie....
Bo nadzieja w nich się rozpycha...
I życie, to nie tylko atrament...
Co tak cicho i szybko wysycha....
Życie od Ciebie tylko zależy...
Ciesz się nim, jak karuzelą szczęścia...
I pamiętaj by jutra uśmiechem mierzyć...
A pozostaniesz w słów pięknych objęciach.
witaj, bardzo przyjemny wiersz.
należy się radować życiem, brać co daje los.
żeby życie nie przeszło obok nas. pozdrawiam.
widzę że u Ciebie też zamieszkał optymizm...radość z
życia to cenny dar, umiejętność korzystania z dóbr
każdego przeżytego dnia
Tytuł twojego wiersza otucho, jest zarazem jego
pointą. Zycie same w sobie jest pięknem, pięknem
niezaprzeczalnym... dziękuję za trafiony komentarz
otucho
piękno nas otaczające często nie dostrzegane....jakby
zapomniane....pozostaje gdzie na boku..na dalszym
planie naszego życia....pozdrawiam
"Boże, jak piekny jest świat" też tak mam i to często
:-) teraz tylko chwycić za pędzel lub aparat i
utrwalać :-)
wiersz bardzo ładny :) ja w pamięci mam pewną chwilę,
kiedy moja dłoń odnalazła swoje miejsce w innej
znacznie większej, silniejszej dłoni i było mi wtedy
tak dobrze i bezpiecznie :))) pozdrawiam :)
"...patrzę i uśmiecham się
dłoń moja nie jest pusta...:) Ladnie...:)