Pielgrzym 2

...TYM, co przystanęli...

Na skraju Drogi
Pielgrzym zgarbiony,
twarz zmarszczkami pokryta.
Oczy błyszczące schowane w kapturze,
ręce zaciśnięte na Wiary kosturze.
- Dokąd wędrujesz starcze nieznany
- i lata gdzieś swoje nawlekał?
- To miłość prowadzi przez wieki...
- i Bóg z nieśmiertelnym uśmiechem.
Na skraju Drogi
Pielgrzym przystanął,
oczyma miłości spogląda na nurt,
uśmiechem spokoju błogosławi tłum,
idący w dal,
pędzący w przód.
Rzeką Życia człowiek pędzi,
dżwigając nadbagaż i stary ból!?
- I dokąd to niesiesz człowieku zmęczony?
- Odłóż swe troski i odłóż znój!
Rzeką Życia człowieczy nurt rwie,
choć każdy pragnie-
- mało kto Wie!

autor

Pielgrzym na skraju Drogi

Napisany: 2005-05-16 Dodano: 2005-06-07 00:28:26

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie