Pierwsza część… na skraju...

Jaka ona była?
Kiedy [ona] odżyła.

Była potężniejsza od najwyższych gór pokrytych śniegiem.

Jak pędząca fala odbijała się w niebie niosąc błękitny spokój zdawała się nie mieć,
zachamowań, strachu i tej beznadziei smaku.

Stała się architektem, własnego losu przyczyną chciała wznieść się wysoko,
miała spojrzeć słońcu oko w oko.

Chciała tak nie wiele, a sny już zaczęła spełniać.

Przyniosła spokój.

Dała nadzieję.

Pozwoliła odnaleźć się w końcu w tym całym popłochu.


I nagle zniknęła...
A [ona] wciąż wierzyła...

autor

akmila

Napisany: 2008-01-20 Dodano: 2008-01-20 00:16:36

Ten wiersz przeczytano 354 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie