Pierwszy... To chyba to

Bo jest...

Słyszysz…?
Słyszysz ten dźwięk…?
Ktoś puka.
Ktoś wali w zamknięte drzwi…
Tylko kto…?
Tylko jak…?
Coś chce wtargnąć do zamkniętego serca.
Coś uparcie puka tam.
Boje się…
Boje się, że to tylko wiatr…
Słychać głos.
Słychać serca pieśń…
Jego rytm…
Jego szmer…
To dusza druga.
To coś, co nie jest złem.
Iść otworzyć?
Iść zobaczyć, co tam jest?
A jeśli to tak naprawdę „to”?
A jeśli znowu utracę ją…
Zanim tak naprawdę się zacznie.
Zanim nauczę się…
Chcę otworzyć…
Chcę poczuć coś…
Mogę zaryzykować?
Mogę wpuścić to?
Może w końcu szczęście przyszło.
Może nareszcie nie będzie mi zimno.
On ogrzeje mnie…
On wysłucha, co do powiedzenia mam…
To chyba tak naprawdę „to”…
To w końcu odnalazło mnie…
Ten sam rytm serc.
Ten sam duszy zew…
Otworzę…
Otworzę, najwyżej pomylę się.
Muszę spróbować.
Muszę siły zebrać.
Jeśli nie teraz, to nigdy…
Jeśli nie dziś, jutro to może już nie stać pod mymi drzwiami…
Bo zmarznie i pójdzie szukać innego serca by się ogrzać.
Bo zrezygnuje, zaniknie w swej samotności…
Tak więc otworzę te drzwi.
Tak więc uczucie wpuszczę do mej krwi…
I już?
I po wszystkim?
Teraz ciepło czuję…
Teraz już w tym sama nie egzystuję…
Już jest nas dwoje.
Już się nie boję…
Zaryzykowałam…
Zaryzykowałam i swe własne serce oddałam.
Bo nie ważne czy z nim czy bez…
Bo ważne, że samotne nie może istnieć…
Trzeba odwagę w sobie znaleźć.
Trzeba umieć otworzyć się…
Naprawdę, teraz ciepło mi.
Naprawdę, teraz wiem, co to znaczy żyć…

autor

Seraph

Napisany: 2007-12-16 Dodano: 2007-12-22 15:53:05

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie