Żyletka, tak wiele za tak...

Kiedy to było...

Żyletka na szyi wisząca, zbyt tępa by ból ciała zadać…
Noszona od czasu jakiegoś, dlaczego?
Kto by mógł się nad tym zastanawiać…
Dwie rany spowodowała, z przypadku jednak czystego.
Drobne, krótkie cięcia, nie znaczące niczego złego.
Czasem, w nocy, chęć zrobienia sobie czegoś,
Jednak… Zbyt tępe narzędzie służące do tego.

Słyszę nieustannie „zdejmij to z szyi, krzywdę zrobisz sobie”,
Jednak nikt nie wpadł na to, że tego właśnie chcę,
Czyli co?
Śmierci, ale nie w grobie?
Codzienność dla mnie czymś takim się stała…
Bez perspektyw żadnych,
Jakże jest ona znacząca mało…

Brak miłości, brak uczucia, brak mi tego, przy czym wzlatuje dusza…
Nikt się nie pofatyguje, by dostrzec me pragnienia.
Nikt nie jest ciekaw, dlaczego smutek mi doskwiera…
Ludzie dzisiaj uczuć się wyzbyli…
Nie wszyscy jednak, ale tamci nie wiedzą co utracili…
Ale, nie o tym dziś pisać miałam…
Tylko… Już i tak większość osądza mnie, mimo, iż czasem się staram…

Więc po co, pytam się po co, mam cokolwiek zmieniać?
Szczerzę, to nie obchodzi mnie co inni myślą…
Jestem jaka jestem, komuś przeszkadza?
Do widzenia, miłego i won z tego stada…
Nie, stado to nie jest, samotny los mnie nęka…
Czasem z samotności właśnie po ostrze się sięga.
Boli dusza, boli ciało… Umysł cierpi, jednak dla niektórych to wciąż mało.

Żyletkę w palcach obracam, wygięta z czasem się stała…
„Wilkonson”, co to za nazwa, dla dręczyciela ciała…?
Swoją drogą, tanie narzędzie śmierci,
Którym nie raz staje się dla dusz dręczonych…
Groszy 70 dajesz i nikniesz ze świata tak szybko, jak na nim stajesz…
Nikogo nie obchodzi, po co ci ta blaszka srebrzysta.
Nawet nie pyta, tylko stuka w kasę i idźta,
Jednak czy z życia wtedy korzysta…?
Nie każdy kończy je wówczas, ważne, by ból duszy ustał…

...jednak fałszu w tym nie ma...

autor

Seraph

Dodano: 2007-10-08 15:30:12

Ten wiersz przeczytano 808 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie