Z pierwszym płatkiem śniegu

Z pierwszym płatkiem śniegu na ustach,
rozkwit w puchu niewinności pąk róży,
kolący maleńkie serce bijące dla niego,
szeptem ran wydartych odepchnięciem
i otulił samotne ręce zimnem tej nocy.

Spoglądając w roztargnione niebo uczuć
pragnę krzyczeć jak bardzo jest mi źle.
Pełne szeptu gwiazd spojrzenie łzami,
nie może uwierzyć o końcu szczęścia,
o zamkniętej drodze pełnej marzeń.

Rozerwane myśli namalowanych wspomnień
uspokaja wiatr, który gra na strunach serca
melodię wczorajszego pięknego snu.
Gdzie Ty i ja wtuleni w rosę poranka,
spoglądamy w oczy mówiąc – kocham.

Wspominam ukrytą cząstkie szczęścia,
gdy trzymałeś mą spragnioną ciepła dłoń.
Tęsknota wydziera z oczu łzy układające się
w drogę spełnionych marzeń wysoko w niebie.
Po której musze iść dzisiaj bez Ciebie.

autor

Mooona

Dodano: 2007-02-14 20:05:11

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie