Pieśń skazańca

To jest moje przyznanie się do winy…
Zaczęło się od tego, że skradłem jej serce.
Później zabiłem tę niewygodną miłość,
Którą otaczała mnie, nie przeczuwając zła.

Zniszczyłem otaczające ją piękno,
Zdeptałem bezbronne uczucia.
Wyrwałem wszystkie kwiaty
Z ogrodu szczęścia.

Sprawiłem jej ból, kiedy z uśmiechem
Brała mnie w ramiona.
Zadałem śmiertelny cios,
Gdy się tego nie spodziewała.

Była tak spokojna o swe szczęście,
Wybrałem więc odpowiedni moment.
Zrobiłem to z premedytacją,
Cieszyłem się widząc jej konanie.

Wysoki Sądzie, to nie wy
Winniście mnie sadzić,
Lecz ona powinna
Wydać na mnie wyrok.

To ona, wciąż spokojna,
Patrzy mi teraz w oczy.
I prawie niewidoczna łza żalu
Spływa jej po policzku.

Tylko jedno jej słowo
Wróci mi spokój ducha.
Lecz ona to osądzi,
Czy zasługuję na tę łaskę.

Wysoki Sądzie, nie boję się kary,
Proszę jedynie o jej przebaczenie…
Abym nie umierał z przekleństwem
Zastygłym na jej ustach…

Rok 1986

autor

Anna52

Napisany: 2015-12-05 Dodano: 2015-12-05 00:50:04

Ten wiersz przeczytano 824 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie