Plac za Żelazną Bramą

„Idąc bez celu, nie pilnując drogi, Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;”

Kiedy muzyka przestaje grać
gdy tańcem nie można już ożywić
molekuł beztroskiego szczęścia
a w domu czeka na mnie
tylko puste łóżko

odwiedzam plac
gdzie Kościuszko odlany z brązu
strzeże Twych snów o wolności

Kontempluję łagodny oddech
zaspanego miasta

cisza śpiewa swoją kołysankę
zbyt głośno
serce zakrywa uszy
ale przed tym dźwiękiem
nie ma ucieczki

Przerywam ból stukotem obcasów
na parkingu patrzę na moje odbicie
zniekształcone przez srebrną karoserię
a może przez miłość

Liczę piętra okien
rachunek zawsze wychodzi ten sam
samotna jedynka

Czekam na niemożliwe
na Ciebie
tak samo bezsennego z tęsknoty
jak ja

autor

Beti666

Napisany: 2011-04-21 Dodano: 2011-04-21 12:27:01

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie