Plac Zabaw

Huśtawki skrzypią jak wtedy
Karuzela kręci się w koło
W piaskownicy głosy kłótni i szczęścia się noszą
Podniecone spojrzenia po placu biegają
A na nich, jak wówczas, ma poza swe kształty rozwiesza

Co się zmieniło? Już nie dziecko się pyta
Huśtawki, karuzele, piasek, plac, piaskownica?
Te twarze z pewnością nabrały powagi
I mówią, że nie o dziecinne walczą dziś sprawy
Bo lekarz, bo prawnik, bo potrzebni są tutaj
I ja tam też stoję, ale czemu nie ufam…

Bo po co to wszystko? Po co jest to huśtanie?
Czy życie polega na nieustannej zabawie?
Bo mówią, że leczą, że bronią ojczyzny
Że ich plac zabaw od tamtych jest inny
A ja w tym widzę tylko nowe przebranie
Tak, to my, wciąż dzieci, a jednak groźniej ubrane


I stoję i patrzę, lecz w huśtawkach wciąż sensu znaleźć nie mogę
Aż nagle dźwięk furtki na placu rozbrzmiewa
O! Plac zabaw ktoś właśnie opuszcza
A nasze spojrzenia z zabawy zostają wyrwane
I wtedy, choć nieoczekiwanie, pojawia się ta pocieszająca myśl
Że jednak czasem tak smutno, gdy nasza bezsensowna zabawa ustaje...

autor

Fantomas1987

Napisany: 2014-10-19 Dodano: 2014-10-19 14:05:35

Ten wiersz przeczytano 1882 razy

Oddanych głosów: 6

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie