Plansza
Dobrze Cię widzieć tak znowu przy kawie
gdy zapomniałem o Tobie prawie
mając na głowie spraw różnych miliardy
dla uciech swoich grywając w karty
Spod sterty kurzu wyciągamy wspomnienia
w niektórych jestem w innych mnie nie ma
jak u człowieka żyjącego pochopnie
gdzies tam się palą dawne pochodnie
Porosłe rafą szczątki dawnej przyjaźni
nic bardziej jak muł blachy nie drażni
Ty byłaś ze stali mnie kuli w kuźni
byliśmy głupi - naiwni i durni
Dwa pionki na planszy bez przeznaczenia
to mogło łączyć a zaczęło zmieniać
gdzieś tam daleko gdy mieliśmy szansę
ktoś źle oznaczył tą całą planszę
Komentarze (1)
''jak u człowieka żyjącego pochopnie
gdzies tam się palą dawne pochodnie'' - wspaniale
napisane :) bardzo dobry wiersz, tylko pozazdrościć.