W plecach cerowany gorset śmierci.

Zdeformowana iluzja
obiega źrenice pozorem
- zwłoki;
z oddali cuchną martwotą.
Głupota mnie obleka
ceruje gorset w plecach

i wydala szeptem lament.
Wiosna płacze;
dziś atrament
wylewa na język swe łzy
kłamliwy
rozpustny.

Rzekomy waria(n)t tej ulicy
ślepej
w raku mózgu zaciśniętej
biegnie przez labirynt szyderstw
usta zszyte
oczy żywe,
szklarnię w nich dostrzeżesz niegdyś.

Atak spali siłą przestrzeń.
Krew opłynie aeortę.
Naczynia krwionośne
spanikują przed lękiem.
Życie opłynie me żyły
raz jeszcze
bez Niego
- z osuszonym etanolem sercem.

autor

Hekate

Napisany: 2008-05-06 Dodano: 2008-05-06 00:37:50

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie