Plecami do ciebie
W koszuli nocnej zaraz po przebudzeniu,
staję plecami do ciebie zerkając przez
ramie
w twoje oczy, w których się coraz częściej
rujnuję.
Wiem, nie ma nic gorszego od mówienia
prawdy,
wplata się nawet niezbyt dobrze w wersy,
wiesz o tym coś niecoś - nie potrafi się
długo zabliźnić
nadwrażliwa pamięć, a szczęście (? )
oszukuje
po czėści nas wszystkich , kładąc
zmierzch
na źrenice . Dlatego skradam się -
widzisz?
bezszelestnie , prosząc o głębsze
metafory.
A ty jak zwykle filmowym głosem mamisz,
co rusz nowymi obietnicami.
Komentarze (20)
czy miało być - wpłata? czy wplata
wpłata się nawet niezbyt dobrze w wersy,
ładnie poprowadzone wersy...
niestety mamieni jesteśmy cały czas...
"nadwrażliwa pamięć, a szczęście (? ) oszukuje
po części nas wszystkich , kładąc zmierzch
na źrenice" to mi się podoba najbardziej:)
baaardzo interesujące metafory, to rujnowanie się w
oczach oryginalne i wymowne; myślę, że miało być
"wplata" zamiast "wpłata", jak zawsze warto zajrzeć do
Ciebie :-)
Obietnice! z których nic nie wynika!
jakie to prozaiczne!!!
Pozdrowienia:)
"staję plecami do ciebie zerkając w twoje oczy" - do
odczytanie bardziej symbolicznie, bez lustra
karkołomne :)