Plucha

stornel ze specjalną dedykacją dla KrzemAnki, która sprostowała moją pomyłkę

Zasnute mgłami
Łąki w dolinie i jakiś chutor,
I jeszcze rzeczka płytka z kaczkami...
Mgłami zasnute...
I tylko ciągnie się nad polami
Targany wiatrem jesienny smutek.

Siąpi i pada,
Choć słońce błyśnie, deszcz nie ustąpi,
Bo co mu taka poświata blada?
Pada i siąpi.
Obiad się kończy – już zmrok zapada,
Pochmurne niebo światła nam skąpi.

Leje i dmucha.
Wiatr nie przegania chmur, chociaż wieje,
Tylko ta plucha, jesienna plucha:
Dmucha i leje.
Człek spałby. Traci już resztki ducha,
Na babie lato nikną nadzieje.

Podła pogoda.
Choć gdyby z drogi cnoty mnie zwiodła
Jakaś dziewczyna śliczna i młoda...
Pogoda podła
Już nie przeszkadza, słońca nie szkoda,
Gdy znów rozgrzewa się krew wychłodła.

Tymczasem ale*
Popijam licząc swą skromną kasę.
O tanich dziwkach śnię nad pokalem,
Ale tymczasem
Jakiejś błogości nadchodzą fale,
Deszcz pluszcze w okno. Chyba czas na sen...

* Ale (wymawia się ejl, tym razem proszę czytać fonetycznie) – rodzaj piwa. Z polskich piw – Grodziskie. Nie jestem miłośnikiem piwa, lecz dałem się skusić grze słów.

autor

jastrz

Napisany: 2000-09-12 Dodano: 2020-09-13 00:04:05

Ten wiersz przeczytano 1071 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie