Po burzy Sonet

Piękna nostalgia
w pięknym sonecie. Wzruszyłeś :)

Potrafisz wpleść miłość w przyrodę.
Pozdrawiam.

Świetny wiersz, pozdrawiam :)

Głębokie przeżycia budzą tęsknotę.
Pięknie:)

naprawdę dobry

powiem Ci,że mnie wzruszyłeś :)

bo jak miłość łączy
tak pioruny i diabelskie ognie
nie przeszkadzają nam
kiedy My jesteśmy jednym i drugim
gdzie inni swej miłości nie pewni
uciekają pod rozkwitem jabłoni ginąc
tak też z Niebem się żyje
jak na ziemi
pośród burz ...w:)

jak po burzy cudownie
tak w czasie jej
trwogę się czuje
zwłaszcza gdy Niebo w ogniu staje
wiem że ty kochasz mnie
namiętnością wielką
mówiąc
'pragnij mnie więcej' w:)

Twoje sonety są przepiękne?

Socha, mając możliwość czytania takich wierszy, które
są istny rarytasem w tym, co Ty robisz a tak jak już
powiedziałam robisz to przepięknie tylko można Ci
zazdrościć takiego talentu jak i wrażliwości takiej
przepięknej duszy:)

Może nie powinnam tak się rozpływać pod tym sonetem,
ale tak z drugiej strony myślę, dlaczego nie mówić o
czymś, co jest warte pochwały…

Pozdrawiam jak zawsze b. serdecznie i uśmiech ślę,
Ola:)

No chyba się jednak pomęczę:)

Pozdrawiam:)

kolejny przepiękny sonet :-)
pozdrawiam:-)

Z ogromną przyjemnością przeczytałam :-) piekny sonet
:-)

Krótko: piękna melancholia+:) pozdrawiam serdecznie

Bardzo ładnie.
Miłego wieczoru.

Piękny sonet, bardzo.Gratuluję.