Po co...?

Nie wiem czy lepiej mieć serce z kamienia i raz na zawsze wyrzec się cierpienia. Czy lepiej cierpieć, a nawet szlochać, ale mieć serce i kochać.

Po co było całować, kłamać?

Po co było marnować czas?

Po to by serce złamać.

Po to by skłonic do łez.

Całował, przytulał, kłamał,

by truciznę w me serce wlać.

A ja głupia mu wierzyłam...

Jednak przyszło mi sie z tego śmiać.

Był spragniony mych ust.

Dziś przechodzi obojętnie.

No cóż... zmienił gust.

Choć z mych oczu popłynie nie jedna łza,

życzę mu szczęścia,

a zarazem pragnę,

niech pokocha go ktoś,

tak jak mogłabym zrobić to ja...

autor

_dorotka_

Dodano: 2006-08-13 13:34:28

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie