po drugiej stronie rzeki

wypatruję wspomnień mojej twórczości
po drugiej stronie rzeki
jakbym był w czyśćcu a nie w starej izbie
z widokiem na wersy aż po horyzont
to jedna z moich ról w teatrze powstałym z wierszy
a rekwizyt na scenie – brązowy stół
przy którym siedzisz poezjo
wynoszony jest do rangi święta

po sierpniowej od kwiatów i ziół twej spódnicy
spływają ścieżką pisanych słów krople nocy
radiową falą – strumieniem dźwięków
rzeźbią przestrzeń wyobraźni i płyną dalej
są jak dar zesłany z mlecznej drogi

grawitacja niczym wąż – ślizga się po płomyku świecy
w jej cieple czytam co myśli o tobie kosmos
i kiedy znów wierszem się dla mnie obudzisz
świt coraz bliżej – w trąby dmą straże jutrzenki
nad wodospadem snów trzymasz mój święty spokój
robisz to tak subtelnie że widzę swą przyszłość
zaplątaną w warkoczach komet

przestrzeń gasnących gwiazd już tak bardzo rozrzedzona,
wyszeptałaś mi ten wiersz poezjo
odchodząc w płomienie dnia

autor

Mirosław Tokarz

Napisany: 2017-09-27 Dodano: 2017-09-27 21:28:55

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie