PO DWÓCH STRONACH
suną
piasek pod butami szemrze
aleja spokoju w najcichsze
dostojne światło brązów
cieplej wszystkim dzisiaj
w instynkcie pamięci
wraca w pejzażu jesieni
jesteśmy razem
zza grobów poświata mglista
to cień się rozrasta
gasną znicze bez przerwy
jakby przytulić chciały
żywe dusze zagubione
przewodnicy zatapiając w nich
swoją światłość szarzeją
rozkładając bezradne ręce
droga w zawieszeniu
pulsuje
życie niepełne
po dwóch stronach rzeki
/UŁ/
Dziękuję Wszystkim za wrażliwe i mądre
komentarze
Ewa:):) swoim stylem, swoim klimatem,a
długość wiersza i forma zakreślają treść To
jakby odkrywania wciąż nowego sensu tylko
z własnych fascynacji i myśli :)POZDRAWIAM
CIEPŁO
napisany Łódź,26.10.2009 ula2ula
autor
ula2ula
Dodano: 2009-10-26 16:34:43
Ten wiersz przeczytano 728 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
"Podobno gdzieś tam, jest miejsce lepsze niż ziemia.
Podobno.."
:)
Wiersz niesamowity..I zamilknę najlepiej, czytając
ponownie :)
+ i pozdrawiam :)
Dobry kawałek poezji pozdrawiam :)
Jesień skłania (przynajmniej mnie) do takich refleksji
- w cmentarzach, grobach, jest zawarte dużo informacji
warto czasem przystanąć. Pozdrawiam cieplutko :)
Bardzo obrazowy i mądry wiersz. Stworzyłaś pełen
zadumy klimat.
życie i śmierć, dwa brzegi...
Pełen refleksji i zadumy
Dobry wiersz
Pozdrawiam
Podziwiam Twoje pomysły..+pozdrawiam
Tamta strona dziwnie zamazana i zamglona.
Tak,dwie strony,oaza spokoju i teatr życia- odwiedzamy
w imię pamięci i zadumy-pozdrawiam.
Rzeka czasu i przestrzeni rozdzieliła oba życia. Oba
niepełne? To tylko intuicja.Mówi się - żył pełnią
życia, czy istotnie można?Życie pozaziemskie - mówią
pełnia spełnienia, czy to prawda?Jedno wiem, pięknie
napisane.
Jesteśmy razem w kolorze jesieni lecz pamięć
tą szarą porę roku zmieni ,gdyż dusze żywe i
zagubione" Tam" też podążą, w mroku zatracone. Wiersz
refleksyjny z przesłaniem
wiary. Serdecznie pozdrawiam.
"Po dwóch stronach",tak daleko i tak blisko...
"po dwóch stronach rzeki" to jest to co wyławiam nie
ujmując wartości całego Twojego dzieła . Piękny obraz
. Zawsze jesienią przejeżdzajac obok polskich
oświetlonych cmentarzy czułam magie tych miejsc w
podobny sposób jak to ujełaś pięknie w wierszu. Tutaj
tego nie czuje...
tekst dotyka odwiecznego dylematu - życie i śmierć to
dwie strony tej samej monety czy różnych? wyważony,
ważny dla mnie wiersz. dziękuję i pozdrawiam+)
gdyby były tylko dwie strony byłoby łatwo..
inetresujący wiersz :-)