po kropce

Kropka, wszystko powiedziane,
temat każdy wyczerpany,
lecz nie schodzę jeszcze z ringu,
podtrzymywać muszę ściany,
domu który postawiłem
z kart tarota w łasze piachu,
który nie ma podwaliny,
drzwi bezpiecznych oraz dachu.

Kropka, koniec niepewności,
złudnych marzeń oraz planów,
nie nazbierasz zboża kiedy,
wiatr nie czesał skrzydłem łanów,
gdyż na miejscu ich wciąż tkwiły
niepowodzeń wszelkich chwasty,
łykam co dzień suchą strawę
z kroplą wody, bez omasty.

Kropka, czyli czarna plama,
za nią szansa lub pech w mili,
czasem losu ręka ciężka,
brzytwę z hakiem mocnym myli,
ja dostałem sprzęt nijaki,
po co temat w ciąż wałkować,
lepiej już postawić kropkę,
by choć gram w tle dumy schować.

autor

szuflada

Napisany: 2018-02-11 Dodano: 2018-02-11 19:48:35

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie