Po policzku....

Łzy oczyszczają oczy...Duszę też

Po policzku....
Po policzku spływa łza.
Księżyc odbija w niej zimną twarz.
Jest tak mała jak ziarnko pisaku.
Jest tak dostojna jak pośród chwastów
Samotny kwiat.
Co do słońca wychyla
Płatki swe.
By drobinę słońca ujrzeć.
By zabłysnąć ostatni raz.
Nim umrze pośród traw.
Tak ona po policzku płynie już
Ostatni raz.
Już nie zabłyśnie w oku mym.
Nie odbije się w niej już
Żaden obraz ani kształt.
Już jest blisko ust.
Już drogi kres.
Na wargach mych
Czuję już jej słony smak.
Tam czeka ją samotnej wędrówki kres.
Umrze cicho na ustach mych.
Samotna i zapomniana jak miliony
Innych samotnych łez.
Pozostawiając po sobie
Na policzku jedynie
Mokry Ślad .
A w ustach słony smak
Po policzku spływa łza....
Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-02-18 Dodano: 2006-02-19 14:21:38

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie