Po przebudzeniu

to moja teza
chcę to marudzę
(nikt jej nie złamie)
miłość zamknięta w pryzmat zwątpienia
nie daje ciepła rani uczucia
kłamie że przyszła wraz ze strofami
przecież to proste że jej tu nie ma
to zwykła bzdura
odwracam oczy od tych obrazów
namalowanych poety piórem
co przyciągały tylko nocami
kiedy samotność mocniej przytula
i niepewności zamyka oczy
śnić zezwalając
że znowu można dłonią by poczuć
ciepło człowieka
nic się nie zmienia
budzę wspomnienia
w twarz wyrzucane
nie ranią nawet

ciebie tu nie ma

mieliśmy jadać wspólne śniadania
teraz spokojnie
ust już nie parząc
sama łyczkami wypijam kawę
nie ma pośpiechu
niby do czego
przecież nie stoisz mi za plecami
przytyłam trochę
ty byś powiedział taką cię lubię
(i znowu marzę)
to już nieważne

ciebie tu nie ma

a ja cię kocham
(następna bzdura)
i co ja plotę
kiedyś przyjedziesz
już brzmi realniej


01/11/09

autor

szarman

Dodano: 2009-01-12 00:19:22

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie