po uniesieniu

Stare imię kamieniem budziło kałuże
-tego dnia w bladości sukien przemierzała miasto
drżące podbródki, tańczące stringi
lepiły jej ciało spojrzeniem ciasnym.

Słońce fioletem tryskało spod cienia
-nagłym zgoła trzaskiem uderzało piersi
są miłe w dotyku, lecz nie własne, ale
żul sklepowy chciałby je w butelce zmieścić.

Zwiewna i lekka - piękna dla wybranych
-wróbli, które w garści znalazły schronienie
niosła chleb powszedni z wczorajszego rana
w palcach popękanych dźwiękami istnienia.


Nowe imię plotła z muśnięć obcych ramion
- choć warczał na nią czule tramwaj niemy
W bezdomnej galerii żegnała stare wargi

zgasłe po uniesieniu

autor

Bellevue

Dodano: 2006-05-08 17:57:41

Ten wiersz przeczytano 1156 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie