Pobożna wdowa

Przychodzi wdowa do kapelana,
Tyle ma zmartwień, że już ma dosyć.
Upada pobożnie na oba kolana,
O radę duchową zaczyna go prosić.

– Powiedz, proboszczu, co ja mam zrobić?
Córka, choć dobrze ją wychowałam,
Na nabożeństwa nie chce już chodzić.
Jak wyszła z domu, to chyba zdurniała.

Mam jeszcze syna, próbuję go zmienić,
Bo stary kawaler, a taki gagatek,
Że żadną miarą nie chce się żenić
I tak przeskakuje z kwiatka na kwiatek.

Mąż był niewdzięczny, teraz jest w grobie,
Świeć, Panie Boże, nad jego duszą.
Dostał zawału i umarł sobie,
A teraz sama męczyć się muszę.

Największe zmartwienie mam z sąsiadami.
Jak oni okropnie mi dokuczają,
Dzień dobry nie mówią, gdy idą schodami.
Wredni, a takich porządnych udają.

Ludzi dokoła grzechy do ucha
Księdzu godzinę już opowiada,
Prałat w skupieniu wszystkiego wysłuchał
I myśli, jaka będzie porada.

Zakłada bryle, otwiera księgę,
Ze starej czyta stronicy:
„Pomoże, jeśli odprawisz nowennę
Do Najjaśniejszej Marii Dziewicy”.

– Nowennę modliłam ojcze, już w grudniu,
Więc zaproponuj mi coś innego.
– Zatem codziennie zmów po południu
Litanię do Serca Jezusowego.

– Mam Jezusowe cztery obrazy,
Przy nich skupiona moja uwaga,
Gdy zmawiam litanię dziennie dwa razy,
Lecz wcale modlitwa ta nie pomaga.

– Odmawiaj, córko – ksiądz już czerwony –
Pobożnie, powoli święty różaniec.
– Różańcem dom mój jest uświęcony,
Codziennie się modlę i na nic.

– Może Koronka, miłosierdzie Boże.
– Odmawiam w każdy poranek.
– Więc tylko jedna rzecz ci pomoże:
Rano i wieczór pij majeranek.

Z tomiku: "W ramionach samotności"

autor

Paniko

Napisany: 2023-08-07 Dodano: 2023-11-07 22:25:46

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Satyra Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie