Pobudka wstać...

Każdego ranka gdy świt zawita
ktoś moją poduszkę klejem smaruje
głowa z ołowiu niezborne powieki
kogut z budzika pobudkę zwiastuje…

Co za bezduszność i brak empatii
ze strony życia codziennego
Morfeusz trzyma mnie w swych ramionach
znów od początku – mam dosyć tego…

Po chwilach kilku klej już niestraszny
a z Morfeuszem czułe rozstanie
pomimo wszystko życie jest piękne
serwuję uśmiech na śniadanie…

autor

Oksani

Napisany: 2015-09-15 Dodano: 2015-09-15 18:09:46

Ten wiersz przeczytano 1956 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie