Pocieszanka
Mimo, że szaro, buro, ponuro,
sunie po niebie chmura za chmurą,
patrz, gdzie prześwity, gdzie miejsca
jasne,
tam się marzenia kokoszą własne.
A kiedy lunie z nieba obficie,
jakby w toaście, lecz uroczyście
szampan rozlano, nie psiocz jak panna,
którą oblano, miej inny wariant...
na tę wariację - jesienną pluchę.
Wiedz, że to niebo okaże skruchę,
jeszcze nie teraz, jeszcze poczekasz.
Wkrótce się będziesz słonecznie
uśmiechać.
autor
marcepani
Dodano: 2020-10-24 15:22:37
Ten wiersz przeczytano 1036 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Podoba mi się optymizm Autorki,
tak po burzy jest słońce, szaruga też w końcu ustąpi.
Pozdrawiam.
Oj, jak ładnie, lekko i optymistycznie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
kto nas pocieszy, jak nie my sami siebie, choćby po
to, żeby poczuć się lepiej, licząc, że niebo wreszcie
się rozjaśni ;)
na tę* wariację
miłej soboty życzę :)
świetny wiersz,
nie mamy co narzekać, bo jak na październik nie
brakuje i tych słonecznych dni,
pozdrawiam serdecznie:)
Super w treści i formie.
Mi pogoda nie przeszkadza :)
Pozdrawiam Marce :)
Wspaniałe podejście do życia. Niech pogoda ducha trwa.
Pozdrawiam z podobaniem i uśmiechem:)
Witaj, Marce :-)
Ale super! Lekki i przesympatyczny :-) :-)
I, słowo skauta-seniora, że czułbym się pocieszony
natychmiast po przeczytaniu, ale nigdy nie psioczę jak
panna :-) Dary nieba przyjmuję bez marudzenia. Nawet
deszcz, grad, burzę. Słońca, oczywiście, nigdy za
wiele :-)
Świetny wiersz :-) Pozdrowionka i miłego weekendowania
:-)
Jest optymizm na zmianę na lepsze.
Miłego dnia
Ładnie, ciekawie i z nadzieją. Pozdrawiam serdecznie.