Poczekalnia dusz

dedykuję ten wiersz tym, którzy nadal nie potrafią cieszyć się ze swojego życia...

Ile warty jest ten świat? Ile warta jest twa łza?
W poczekalni dusz... w poczekalni bez dna
Szukam ciebie wciąż i nie odnajduje
Przez szary korytarz, ma dusza się snuje

Wyliczankę liczb, szepce stary mur
Nie zna końca i sięga aż do chmur
Widzę oczy twe, lecz nie znam takich słów
Które pozwoliłyby, zobaczyć im mnie znów

Miejsca jest tu dużo, ale nie chcę go
Wielki życia nurt, porwał mnie na dno
Już nie wrócę więc, marna jest twa łza
Nie posłuchasz mnie, to zginiesz tak jak ja

Świat mnie nie jest warty, skoro nie chciał mnie
Zawadzałabym, tonąc wciąż we mgle
Ty musisz żyć z tym, nie poradzę nic
Twoje serce bije, moje nie chce bić

Kiedyś było trudno, teraz prościej jest
Nie wiem jednak czy, ma to jakiś sens
Kiedyś ciemny las, teraz wolne drogi
Kiedyś ciężkie buty, teraz bose nogi

To labirynt co, nigdy się nie kończy
I z pełnego wiadra, woda się wysączy
Wsiąknie w ziemię aż, wyrośnie z ziemi kwiat
To jest właśnie to, taki jest ten świat

Głosi stary dąb, kołysankę dnia
Czuję jego życie, wołające z pnia
Zgasła gwiazda ma, na niebieskim niebie
Ale jedna wciąż, świeci tam dla ciebie

Ile warty jest ten świat? Ile warta jest twa łza?
W poczekalni dusz... w poczekalni bez dna
Wieczność mnie przeraża, ale tak już jest
W poczekalni dusz... nie jest tak jak chcesz

... być może po przeczytaniu tego wiersza, zaczną doceniać chwilę obecną

autor

Dark Raven

Napisany: 2006-12-22 Dodano: 2006-12-30 21:55:27

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie