Chłód

Nadeszła zima, a ja umieram otaczana mroźnymi płatkami
Ich serca są z lodu lecz słońce dawno za chmurami się skryło
Nie stopi ich też blask księżycowy, który był mą drogą
Drogą do czegoś co skryte w mej duszy, a marzenia...
Są drogowskazem bezcennym, ulotnym, skrytym wśród zimna
Umieram skulona, szukająca ciepła, którego już nie ma
Czekając na wschód, czekam na śmierć zrodzoną z chłodu
Tak bardzo sama jestem wśród lodowych twarzy
Wpatrzonych w me ciemne oczy, kujących me ciało lodowymi soplami
Nie znajdę nikogo ciepłego co przerwie te udręki
Gdy wstanie świt umrę na zawsze i żyć będę martwa
Stanę się chłodna, tłocząc się wśród resztek śnieżnych płatków
Nikt nie zauważy tej zmiany, szemrającej wśród wichrów
I stanę się kroplą, łzą niewinną w przepaści bezkresnej
Jak wspomnienie liche, będę pusta bez cząstki ognia w mym sercu
Będę jedną z tysiąca kropel porzuconych wśród traw
A gdy znów nadejdzie zima, szukając ciepła, będę lodowym płatkiem
Który uśmierca kogoś kto czeka na wschód w cierpieniu...

autor

Dark Raven

Napisany: 2006-11-04 Dodano: 2006-12-29 15:46:06

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie