poczuć...
poczuć..
coś by być kimś
by nie zamieniać się w pył...
poczuć...
by nie drętfiało serce
by usta służyły do uśmiechania
poczuć...
by nie zabrakło nadziei
że życie ciągle będzie się mienić...
autor
Moniśka
Dodano: 2009-04-02 14:16:48
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
na pewno poczujesz. zresztą ten kto pisze takie
wiersze na pewno czuje. pozdrawiam
Forma nie najbardziej mi się podoba, za to treść
rozumiem doskonale. Mnie również często nachodzą tego
typu myśli. Za zbieżność naszych toków myślenia plus
;) Pozdrawiam serdecznie