Poczwarka

Dla Rafa.. i Muszki :)

Choć czuję się jeszcze poczwarką,
powoli nabieram kolorów!
Przebiłam już warstwę i widzę:
światełka miganie z otworów.

Ciasnota uwiera me skrzydła,
nie dając pewności na wolność...
“Nadzieja umiera ostatnia” -
ratuje me życie, mą godność.

Nim zerwę postronki z mych ramion,
nim stopy oderwę od ziemi,
podzielę się z Wami obawą,
Wy, dajcie mi siłę swych dłoni.

Przy każdym przepoczwarzeniu,
w dążeniu do doskonałości,
otwieram się znowu na ludzi,
ufając w zwycięstwo mądrości.

Niech niesie mnie znowu natchnienie,
wyzwoli z pancerza niemocy,
bym stała się pięknym motylem,
nie ćmą błądzącą po nocy.

autor

Ada

Napisany: 2006-05-16 Dodano: 2006-05-16 22:26:36

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie