podarunki

Dałeś mi zbyt mało nocy
by nauczyć mnie na pamięć
jak smakuje raj
bym mogła odnaleźć drogę tam
gdy jestem sama

Dałeś mi cierpliwość ciszy
bym znalazła siebie
poza Tobą
i dorosła stała się

We śnie nierealnym
tańczymy w blasku świec
Nasze ciała ciasno splecione
jednością stają się
Zamykam oczy by z Tobą być
by śnić te wspólne sny

Dałeś mi zbyt wiele siebie
bym mogła zapomnieć
smak rozkoszy chwil
bym nie pamiętała nieba
które w nas przytulonych tkwi

Dałeś mi gorzki bólu smak
by nauczyć mnie że
za marzenia płaci się
samotnością dni

Chce poczuć znów
szczęścia smak
nietrwały jak błyskawicy błysk
Chce poczuć burze uczuć
deszcz pocałunków Twych
utonąć w nim

Daj mi znów ten uśmiech
co ogrzewa nawet w snach
Daj mi poczuć żar
którego tak bardzo jest brak
Chcę znów z Tobą być
nie tylko w nierealnych snach....

for NevermaiD (zmodyfikowane)

autor

Efemeryda

Napisany: 2002-02-16 Dodano: 2007-07-24 00:16:34

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie