Podsumowanie

Nie wiem czy dobrze zrobiłam zgadzając się na to
Boję się tam iść weź namiar i na to.
Myślałam, że wchodzę na głęboką wodę
Lecz ja w niej jestem i tonę.
Pisałaś, że słońce osuszy mi łzy
Jednak od pewnego czasu one są obce mi.
Jesteś mi oparciem w labiryncie ciemności
I wskazujesz mi wyjście z rozpaczy, która u mnie gości.
Serce mi wali gdy te słowa pisze
Ale wiem, że one nie odejdą w ciszę.
Czuje się jak łódka pośród fal,
Która w końcu dojrzała latarnię na horyzoncie.
Nie wiem jak opisać to co siedzi mi w głowie
Lecz to mi przeszkadza i każdy to powie.
Niestety pamiętam tamtą okropną chwilę
I czuję na sobie jego świńską minę
Ten ból okropny i odrazę.
To jest straszne uczucie
Lecz ono siedzi we mnie w każdej minucie.
Teraz wiem, że słusznie zrobiłam
Że się bólem mym z Tobą podzieliłam
Bo Tyś mi nową furtkę otworzyła
I zza klucza świat inny odkryła.

autor

Kasiek17

Napisany: 2005-05-27 Dodano: 2005-06-26 11:28:12

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie