poduszka pełna złamanych marzeń

schowana za łzą przebaczenia
uczę się zaufania
do siebie i do świata..

niesamowicie płytki oddech
nie pozwala zasnąć marzeniom
których skrzydła kruszą się
pod ciężarem
zwykłych, szarych dni

zardzewiałą łopatką grzebię w piasku
starając się znaleźć
cenny dar życia
ukryty jak zwykły, piracki skarb

pod grubą warstwą tuszu
ścieka powoli cienka strużka wody
od niechcenia wycieram ją
zapominając o przyczynie deszczu


chciałabym spokojnie zasnąć
ale połamane igły w pościeli
kłują niemiłosiernie zranione ciało
jakby chciały powiedzieć
‘niewierna’
i ten przeraźliwy odgłos trzaskania!

oddycham głęboko i oczyszczam
umysł;
daje upust myślom
bo każda z nich z wielkim hukiem
ląduje na poduszce..


za późno na strach,
gdy każdej nocy zasypiam
zabijana własnymi marzeniami

autor

pejsana

Dodano: 2007-08-16 12:44:18

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie