Poetyka ciszy **

Ci, którzy JEJ szukają gdzieś z dala od ludzi, znajdą jej istnienie w przyrody rumieńcu, a na końcu nawet w własnym, małym sercu!

Gra delikatnie symfonię smaku
Barwą tęczy jest na granatowym niebie
Ukryta w srebrnym pudełeczku marzeń
Tam może wreszcie utulić siebie

Szeleści szmerem w parkowych alejkach
W trzasku palonych w ognisku iskier
Szumem wodospadu z podgórskiej krynicy
Piskiem pośpiechu z podmiejskiej ulicy

Uczepiona z poświście spadającej gwiazdy
Poczuje wyraźnie ją ten i może każdy
Kto szuka jej tylko w kwiatach kobiercach
Niech ją poczuje najpierw w swym sercu

Haftowana ze słów wenecką koronką
Śpiewana przy ognisku harcerską piosenką
Poetyka ciszy ludzkiego sumienia
Łza o poranku z grzechów odpuszczenia

Cisza natchnienia Poetów zbawienia Unosi w niebiosa W wierszowatych kłosach Nabrzmiałych metaforą Wieczorową porą O poranku z rosą Natchnienie anieli Na skrzydłach przynoszą

autor

Niezapominajka

Napisany: 2006-06-03 Dodano: 2006-06-14 06:30:31

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie