Zanim kogucik zapieje***

Godzina 5, 15- budzi mnie znajomy, lecz pozaziemski głos: To ktoś, kogo już nie ma wśród żywych pośród nas.. To TY....

Zanim srebrzysty kogucik zapieje
Przypływasz już do mnie z poranną rosą
Trąca mnie słodko twe duchowe istnienie
Które mi ukojenie w zmęczeniu przyniesie

Na powitanie wiersz ci układam
Rymami różnymi o życiu barwnym opowiadam
Wśród szelestu pozaziemskich westchnień
Z serca rytmów składam arię życia pieśni

Jesteś przez chwilkę, ale to wystarczy
Wypełnić ciszę poranną radością bez granic
Ciemnie strony życia z duszy swej wykarczyć
Zasiać nowe ziarno i nie zniszczyć go za nic

Pieścić, pielęgnować, chwasty powyrywać
Poletko miłości ogrodzić od złości
Z twym błogosławieństwem nowy dzień rozpocząć
Wyzwaniom życiowym ścieżki znów wyprościć!

Zaprzyjaźniłam się z Nią dopiero po jej śmierci, bo wcześniej jej nie znałam ...Wy Ją też znacie!

autor

Niezapominajka

Napisany: 2006-06-06 Dodano: 2006-06-13 07:49:31

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie