Poezja
poezja nie ma ram
dotykiem który pieści
pisze wiersze przy kawie
różnorakiej treści
czasem łapie mgły
w studniach zapomnienia
licząc nicość w cieniach
stratę w zysk zamienia
potem gdzieś w niebycie
mając cię w ramionach
szuka rymów skrycie
aż się rytm dokona
poezja nie ma ram
ma mnie i ciebie
niebo nad głową
ma też i siebie
ja tylko pisząc
pomagam jej myślami
by czas się zatrzymał
dla niej i dla mnie
by trwanie było
w słowach pisanych
w trawie co szeleści
w rosie nad ranem
w drzewie co kocha
biedronce czerwonej
sercu co tęskni
dla niej i o niej...
Komentarze (38)
a ja tam się nie znam na poezji...:)
Poetycki, piękny obraz oddający sens pisania.
Pozdrawiam:)
Nie ma ram, że tak jest wiedzą ci, którzy pragną dać
wyraz temu, co w głębi.
Czym jeszcze być może? Tylu przed nami i po nas zada
to pytanie. Więc zaczekam, jeśli czas też będzie
chciał za mną czekać.
Dobrze, że wyzwoliłeś poetów z ram.
Pozdrawiam :)
"Nie wiem, co to poezja
po co komu i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą..."-
pisał człowiek, którego nikt nie podejrzewa o to, że
na poezji się nie znał.
Skoro taki poeta, jak Broniewski nie podejmował się
zdefiniować tej dziedziny, ja ani tyle...
Niestety- większość ludzi próbuje normować poezję
według swojego widzimisię- proszę popatrzeć na
chamstwo na Nieszufladzie (nie mylić z kulturalną i
merytoryczną krytyką).
Nie należy skreślać nikogo- choćby wklejał wiersze w
stylu AMORA1988 :))).
W ludziach piszących widźmy kolegów po fachu, a nie
konkurentów.
Tylko durnie kłócą się o coś tak pięknego jak sztuka
(lub próby jej tworzenia).
poezja nie ma ram....jest naszym echem głosem i
obrazem....pozdrawiam...
Co autor to, inne spojrzenie na poezję. Twoje bardzo
mi bliskie:)
Panie Januszu i to jest prawdziwa poezja,pełna
metafor,gratuluję poziomu.
Poezja to bardzo kapryśna dama, ale Tobie udało się
uchwycić sens jej istnienia. Brawo panie Januszu:)
Poezja czego chce, sama nie wie: Częściej jest w
piekle rozterek, niż w rozkoszy niebie. Pozdro...
Cudownie o poezji :))))
Pozdrawiam :)
faktycznie melancholijnie...poezja jest wszędzie,
trzeba tylko ją dostrzec
......to prawda, poezja jest w nas....w naszych
chceniach....w naszych pragnieniach.....w
nas.....pozdrawiam ciepłych liści szelestem....;-)))
Przypomniałeś mi Leopolda Staffa// "I niech wiersz, co
ze strun się toczy,//
Będzie, przybrawszy rytm i dźwięki,//
Tak jasny jak spojrzenie w oczy''//
I prosty jak podanie ręki."// Pozdrawiam :)
w poezji utrwalają się uczucia...nie blakną,
pozdrawiam cieplutko :)