Poezja dusz

Tak piękna jest poezja naszych dusz
Odpowiednia naszym brzmieniom i humorom
Jest po prostu utworzona z prostych słów
Emanuje z naszych mózgów dreszczem ciał

Stylizuje i układa życia mgnienie
Tak potrafi pisać nasze pokolenie
Samoistną genetyką dzisiaj pisze wiek
Tak potrafi pisać zagubiony człek
Radość w smutek przemieniając, do butelki lgnie
A z dramatu, gdzieś na sali słychać śmiech

Satyryczne słowa z tłumu, odpychają nas od mas
Znowu ktoś plik naszych tworów wrzucił w kosz
Nienormalnie krzywiąc usta , krzyczał-Szajs!
-Ekspertyza nie potwierdza już tych form!

A tak piękna jest poezja naszych dusz
Lubi czasem śmiać się,nieraz łka
Ewerestu szczyty, pokłon chcą jej dać,a tak
Wieki może minął nim zrozumie świat
I uwiecznić zechce tej poezji smak, choć dziś
Ekspertyza nie potwierdza już tych form

Mówią nam co robić a co nie
Życia chcą nauczyć nas pod gest
Eleganckie zwroty,trzeba w pic na pamięć kuć
Miłość na dalszy plan i mocy naszej moc
Uśmiercić chcą z poezją naszych dusz

Szczęśliwych łez nie widział dawno nikt
Zeszytów stos poezji spalił ktoś
Ekspertów trik to był,chcą czyścić cały świat
Umarłych sen, przerwany znowu w krzyk,a to
Mickiewicz chciał za nami podnieść głos

Radosnych chwil potrzeba więcej nam
Znów w twojej głowie błyska parę zdań
Element spraw, zaprzątną twoją myśl,gdzieś znów
Ćmy szlak,przekreślił świecy blask

autor

arturpiotr66

Napisany: 2018-01-11 Dodano: 2018-01-11 08:08:25

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie