W pogoni za rymem…….

Zasiadam na sofie by napisać wiersz.
Za oknem wesołe pracują kosiarki.
Dziecięce głosiki krzyczą :,, chcemy jeść!'’
Więc kroje wraz z chlebem mą wenę na ćwiartki.

Ponownie zasiadam za niedługi czas,
Do sofy stęskniona tulę me natchnienie.
Nagle dźwięk postępu do ucha mi wlazł,
Kolejne, niechciane z sieci połączenie.

A w notesie pusto od złośliwych chwil,
Niewidzialny obiad woła przyrządzaniem.
Zapał mój pisarski był lecz w końcu znikł.
Ileż można sycić się tylko czekaniem?

Popołudnia gwar ciągnie mnie do parku.
Może tam na ławce złapię jakąś frazę?
Prócz dziecięcych rąk i muchy na karku,
Żaden nie przypłynął natchniony obrazek.

Nocka lubi rymy i kochanie też.
Może dziś się wyrwę z miłosnej alkowy.
Przecież miał tu powstać najpiękniejszy wiersz.
Nazwiemy to wierszem? Takim do połowy.

:)

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2006-07-18 02:58:23

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie