Pogrzeb.

Rozmowy na temat śmierci. Część I. Pogrzeb.

Jak jesienny liść na wietrze opadam. Uschnięty z tęsknoty pozbawiony uczuć staje się nartwą rośliną. Wolno stąpając wśród złocistej tafli ulicznego miasta ginę, w otchłani nieprzerwanej tęsknoty. Sam jak na wzburzonym morzu pośród sztormu szukam sensu życia. Staram się znależdz to czego mi brakuje, to czego tak naprawdę nie mam i za czym tak naprawdę tęsknie. Szukając siebie, stawiając mały krzyż na swoim sumieniu, zapalając znicz na pogrzebie który sam niegdyś przeżyłem. Odeszedłem. Nie zostało już nic. Spadły wszystkie liście z drze. Niebo posmutniało zakrywając się szarą poświata nieprzerwanej nienawiści międzyludzkiej.

autor

parafia aniołów

Napisany: 2007-02-28 Dodano: 2007-02-28 17:17:12

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie