Pogrzeb
Ku pamięci Promyczka [']
Znacie Promyczka ?
kojarzycie światło jej ?
Ten piękny uśmiech ?
Ten przenikliwy śmiech ?
To ja ją stworzyłem
to ja ją tak nazwałem
byłem jej stwórcą
teraz pogrzebię jej ciało
Jak się czuję ojciec ,
który grzebię córki zwłoki ?
Który samotnię na świecie
sam jedyny pozostaję ?
Trumna od dawna gotowa
wkładam promienie światła
delikatnie , prosto układam
trzon Promyczka mego jedynego
Współczucię , żal , smutek
dodaję sypiąc łezkami
niech będzie ci tam cieplutko
rozświetl trumnę całą
Trumienkę do serduszka zapakuję
położę tam w cichym kącie
tam gdzie miłość mą poczuję
tam gdzie odnajdzię słońcę .
Historia Promyczka skończona
wszyscy wniego wierzyli
urzeczywistniła marzenia
a kto czytał ten trąba ...
Dla Pauliny która była mym Promyczkiem ...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.