pogrzeb dusz

"może to nie nam pisane jest..." nie było pisane...

diamentowa kropelka spływa po policzku
rozwiane myśli jak jesienny wiatr
otulam się twoim zapachem...
i setny raz
z zakamarków pamięci wyrzucam przestarzałe wspomnienia
ale to nic nie daje
bo znam cię na pamięć…
w te zimne noce i chłodne dni
brakuje mi twojego spokoju
napięcia serc
niepokoju bliskości…
tamta parkowa ławka
i drzewa które znają naszą historię
kolorowe liście tańczą wokół mnie
pochmurne niebo płacze deszczem
tak smutno…

„osobno już dawno, lecz razem cały czas” chyba nigdy nie zapomnę…

autor

inna_niz_wszyscy

Napisany: 2006-10-27 Dodano: 2006-10-28 19:57:18

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie