Pokaleczona Dusza

Uczę się życia w nierealnym świecie -
dlaczego? Sami na to wpadniecie.
Nie mam siły na wytrzymanie codzienności,
bo w mym sercu za dużo nienawiści gości.
Wreszcie zrobiłem pierwszy krok do zmiany
skoro nie karam to nie będę karany.


Krwawiąca rana powoli się regeneruje,
choć w duszy coś bardzo mocno mnie kłuje.
Chyba dobrze robię, ale czy on się zmieni?
Ja na pewno nie będę rzucał w niego kamieni.


To nie ja jestem od osądzania, ale mam swoje
sumienie i na pewno w sobie go ocenię. Mam
już dosyć zgrywania twardziela, bo wiele mnie
od niego oddziela. Nie jestem jeszcze gotowy
do dorosłego życia, bo muszę się nauczyć
wreszcie jego bycia.


Robię ostatni opatrunek na swojej ranie, ale
rozpoczyna się teraz moje powolne umieranie.
Od zawsze wiedziałem, że tak się ze mną stanie,
ale wreszcie jestem gotowy na jego powitanie.

autor

Derealizacja

Napisany: 2004-07-11 Dodano: 2005-01-25 00:08:29

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie