Póki my żyjemy
Jeśli znamy pochodzenie przedmiotu,
choćby rupieć
- może być bezcenny
i starzenie w naszych oczach fotografii,
którym czas nadał treści
jest bezcenne,
a tam z tych książek,
co rzędem wychodzą twarze
– cóż może być bezcenne,
jak nie – o nich czytanie,
kiedy z polskich liter
wyłania się bohater,
a potem droga sercu
o nim pamięć.
autor
marcepani
Dodano: 2017-06-23 19:53:20
Ten wiersz przeczytano 883 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Wspomnienia, stare fotografie...uwielbiam. :)
ja mam sentyment do starych fotografii.Uwielbiam je
oglądać:)
Pozdrawiam:)
Dobra refleksja i wiersz.
Pozdrawiam serdecznie, miałaś racje czytałaś już mój
wiersz - trochę poprawiłam :)
ja mam sentyment do staroci do pąmiątek :)
Bardzo dobra refleksja i wiersz
Pozdrawiam serdecznie Marcepani :)
Nie przywiązujemy wagi do starych rupieci,
mają wartość sentymentu a robią za śmieci.
Słusznie Marcowa Pani
Kłaniam się uśmiechając(: