Póki śmierć...

Moja pani
Jest pięknem które
Chwytam garściami
By przenikło w moja skórę...

Moja mistrzyni
Jest moim światłem
Bez niego niewidoma
I głucha wszystko tracę...

Moja królowa
Tylko ją już umiem chcieć
Będę walczyć o nią
Na życie moje i śmierć...

Moja bogini
To siła niepokonana
Za nią, do i dla niej
Składam hołdy na kolanach...

Moja władczyni
Jest ogniem mojej nadziei
Będę kochać ją na wieki
Póki śmierć nas nie rozdzieli...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2006-10-31 16:05:19

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie