Póki wino grzeje krew

Hej jeśli chcesz powiodę Cię!
Hej gdzie wzrok powiedzie nas
Za koleje choryzonty gdzie nie znajdzie juz nas nikt
Gzdzie śię zyje tak wspaniale
Jak w niebie
Jak w niebie
Gdzie się żyje jak w niebie

Hej jeśli tak tylko potrafisz
Hej zapomnieć o wszystkim co nas dławi
poczujemy wódki smak niech się młodość w nas wykrwawi
Czasu mam już coraz mniej niech zakwitną nasze rządze!
Rządze niech zawkitną
Nasze młodociane rządze


Hej nie dane nam będzie potem
Hej ostatni to już raz
Mamy prawo do wszelkiej głupoty Tak się żyje przecież raz
Nigdy więcej już oczu nie otworzysz
Nie otworzysz już sywch oczu
Nigdy wiecej się nie zbudzisz

Nasza młodości Wielka i zawsitna
Pozwól żyć póki czas nam na to dany
Póki zachodu plama krwista
Niebu znów zadaje rany
Poki Wino grzeje krew
Póki gra nam w duszy gitara
Zanim serce skończy bieg
Niech się spełni nasza wiara!

Hej młodości ma odległa
Zapominam już te czasy
Teraz rzec mogę z dumą w dłoniach
Że żyłem jak chciałem i niczego mi nie żal!
niczego już nie jest żal
bo ze mną bylaś młodości
póki Wono grzało krew
Póki krew grzała serce

Hej już ostatnie słońce wstaje
Hej niczego sie nie wstydzę
niczego nie żałowałem...

autor

Vergil

Napisany: 2009-09-04 Dodano: 2009-09-05 11:27:11

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie