póki życia

a kiedy przyjdzie pani ciemości
i porwie nas w swój dance macabre
zabójczy taniec śmierci
który zawiedzie nas
w pustkę...
w nicość...
w otchłań zapomnienia

nie będzie już kalejdoskopu życia
zmieniających sie scen
twarzy w maskach
malowanych obrazów

więć póki naszego życia
póty trwajmy w nim
aż do bólu
aż do nieświadomości
aż do zapomnienia własnego jestestwa

autor

tila

Dodano: 2006-01-13 21:29:34

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie